Venue: Araneta Coliseum
Event Date/Time:
May 26, 2008 | Monday at 8:00pm
| Seat and Price: | ||||||||||||
|
Late post na ito para ikwento ang mga nagawa ko nung Holy Week...
March 20, Thursday
Hindi ako nakasama kina mama at papa pumunta sa Lourdes Grotto sa San Jose Del Monte Bulacan. Prang naging panata na namin yung pagpunta namin dun yearly tuwing Holy Week. Simula pagkabata ko kasama na ako dun, until ngaun malaki na ko, pumupunta pa rin ako!!
Gusto ko rin sana sumama magbisita Iglesia, kaso sabi ng mama ko baka kinabukasan pa daw pumunta dun.. tapos umalis ung tita ko.. hindi ko alam kng san pumunta, nung tinanong ko lola ko, nagbisita iglesia daw xa... gRRrrrr... sabi ni mama bukas pa, hindi 2loy ako nakasama!!
Pumunta rin si Nheo sa simbahan para mag-confess, niyaya nya ako, pero hindi ko alam kung bakit parang sobrang may pumipigil sa akin na gawin yun,, bigla akong nawalan ng lakas ng loob,,, siguro hindi pa talaga ako handa!! Next year, promise ko talaga sa sarili ko, magcoconfess na talaga ako, at hindi talaga pedeng mabreak ung promise ko na yun... Nahihiya na rin talaga ako kay God, sobrang dami ko ng pagkakasala sa kanya!! Itong blog na 'to ang isang magpapaalala sa akin sa promise ko.. at lagi ko din yun pakatatandaan!!
Aside from this, gumawa rin ako ng Diploma sa SiboL, natapos ko rin naman kagad, ginamit ko nalang yung design ko last year, ayoko ng umulit pa, sobrang parang waste of time.. heheheh.. katamaran lang actually!!
March 21, Friday
Hindi pwedeng hindi ako pumunta sa Grotto, e ayoko magisa kaya niyaya ko ang aking dearest sister, at buti sumama naman dahil libre ko naman lahat!! sows... maaga kami umalis para maga rin makabalik. Grabe sobrang daming tao, may part nga na parang scenario sa Divisoria pag magpapasko na.. sobrang dikit dikit na ang tao, pano pinapasok pa ung mga sasakyan e dapat wala ng oapasok kasi maraming tao puro naglalakad papuntang hi-way,. Ayun pagdating dun, nag-station of the cross kami. After that, bumili lang ng pasalubong tapos umuwi na kami!!
Sobrang pagod ako pagbalik ko ng bahay, after kumain ng lunch, 2log!! hahaha.. dapat punta akong simbahan or sasama sa daan ng krus, kaso sobrang pagod talaga,, naalala ko nagising ako ng 3pm dahil nagtext si nheo na pabalik na raw sa simbahan kaso ewan ko ba bumalik ako sa pagkakatulog. Pagkagising ko, mag5pm na, pero pumunta pa rin akong simbahan at sakto naman na paalis na yung magpuprusisyon kaya sumama kami ni Nheo!!
March 22, Saturday
Wala akong ginagawa kaya ginawa ko nalang yung pinapagawa ni tita na brochure para sa school namin, ayun nagconsume talaga xa ng most of my time, hehehe :D tapos inumpisahan ko na gawin din yung invitation (pero parang yearbook na rin) for the gRaduation ng kinder.. haayyy ang tagal gawin!! Pero nung gabi, nagsimba kami ni Nheo at mga kapatid ko. Meron serve si Nheo as Lector, ako parishioner lang, hehhe :D Tulad ng gawain namin dati nung Sakristan pa ako, may nagsayaw ng Pandango sa Ilaw at ng Papuri sa Dyos... wow naalala ko sobra ung dati sumasayaw kami lagi pag may event sa simbahan,.. ang saya!! After that, nakigulo ako sa choir na nagpipicture taking! Sabi nila Kuya Mike, kelan daw ako mag-choir.. Ang tagal ko na kasing sinasabi na aattend ko pag tintanong nila ako pero lagi naman akong nhihiya. (**wow mahiyain, hahahahha**) ahhahah.. sabi ko aattend na talaga ako promise!! Sana d na talaga ako mahiya!! hehehe :D Paguwi namin, nanoood lang kami ng movie ni Nheo, hahah AnaK, nakakaiyak kaya un!! Pero parang naiyak nga din si Nheo,,, hihiihihi
March 23, Sunday
Actually kaya ko inuwi ung laptop para magwork talaga para matapos na yung ginagawa ko sa office, pero for the past few days puro not related to work ung ginagawa ko... kaya promise ko gagawa na ko ngaun. Pero ang inuna ko pa rin ay ung pagpapatuloy na pagawa ng invitation,. Nung gabi, finally gumawa na rin ako sa wakas!! Pero hindi ganun kadami nagawa ko, pero oks lang atleast nabawasan db?!!
Haaaayyyy,,, at ito ang experience ko this holy week (vacation).. ang sarap magbakasyon.. BIIIITTTTIIIINNNNN!!! SOBRA!!
Kanina before leaveing our house (going to the office), narinig kong nagpapractice ng kanta ung mga Kinder sa school namin... kinakanta nila ung Yesterday's Dream.. Well, naalala ko ung mga memories ko nung Kinder pa ako, un din kasi Graduation Song namin.. Naging trademark na 'to ng school namin, starting palang sa amin.. kami ata ang unang batch ng graduates, nung OMEP palang at ngaun naging Sibol Learning Center na!
Ang saya-saya talaga nung kinder palang ako, nung wala pa gaanong problema, laro lang, papasok sa school, aral, ganun lang ang buhay. Basta ang natatandaan ko, gusto ko laging may pasok para makikita ko mga classmate ko.. ayaw na ayaw kong nagaabsent, umiiyak pa nga ako noon pag may bagyo at dineclare na walang pasok e.!
Tsaka karamihan kasi ng mga classmate ko nung Kinder, naging classmate ko until 4th year high school.. At take note, marami kami sa batch namin nung Kinder ang grumaduate with honor nung High School. At until now, marami sa mga galing sa OMEP/Sibol Learning Center, gumagraduate with honors ng Elementary and High School, actually pati College. heheheh :D
Sabi nga nila, ung Kinder ung pinakastage na foundation ng studies ng bata... naniniwala ako dun! pero still, magiging depende pa rin sa student on how he/she can handle his studies... pero still again kung maganda pa rin foundation sa pag-uumpisa mo ng pag-aaral, dun magsisimula ang magandang kinabukasan.. naks... heheheh :D
YESTERDAY'S DREAM
We are the Children of yesterdays dream
We are the promise of the future we bring
Waving the banner of love to all
To every nation..the rich and the poor
~ReFraiN~
We are the world of the restless and young
And we need a hand to guide us
Helping each other..Build each other
As long as we're together you and me
~ChoRuS~
For together we stand..Divided we fall
Together we climb to the top of the world
We can be what we want for the world to see
That we are the children of Yesterday's Dream
We have the yearning to do what is best
Be someone special from all the rest
Nation and brothers in unity
Building tomorrow For you and For me
~RaFraiN~
~ChoRuS~
We are the dream come true
We are the children of YESTERDAY'S DREAM!
-- NOTE : Actually binayaran ako ng school namin para magpromote ng Sibol Learning Center e! heheheh joke lang!!
Sa wakas, I have finished reading books of David Pelzer... Book 1 : A Child Called "It", Book 2: The Lost Boy, and Book 3 : A Man Named Dave... This is the story of his life... Grabe sobrang bilib ako sa taong ito, napakatatag... I just hoped I'll be like him..
Book 1 : A Child Called "It"
Sobrang nasasaktan ako habang binabasa ko itong book na 2... naaawa ako kay Dave Pelzer as a child. As a child, dapat nasa labas siya at naglalaro with his friends. But unfortunately, nasa bahay lang siya lagi to cope for his mother's game!! He was almost killed by her mom, but still parang wala lang sa mom nya! Ang tanging iniisip nya lang is how to survive.. He always have hope na right time will come at may makakawala xa sa parang bangungot na nangyayari sa kanya!! He still wants to survive... He steals food just to survive, he will do anything just to accept him as a person even at school or at his home... His mother treats him as "IT" and not a person. He was treated as a slave and not part of the Pelzer family. Ang sakit nito para sa isang tao, ang hindi ka tanggapin. Ok lang sana kng hindi ka tanggapin na nakararaming tao, pero ang pinakamasakit kng pati family mo ay hindi ka tanggapin. Lahat na ata ng kasamaan na pwedeng gawin ng isang ina para sa isang anak, nagawa na ng nanay nya. But still, God loves him so much and God granted his wish, his teachers rescued him from his mother.
Book 2 : The Lost Boy
In this book, he already won his freedom from her mother. Nagkaroon siya ng maraming foster parents. Nagpalipat - lipat siya ng tirahan. He also met Ms. Gold, the angel of his life.. The one who enlightens his life, siya ang malaking dahilan kung bakit ganoon na lamang ung tapang nya na sbihin sa nakararami ang "Family Secret". Sa last foster parent na natirahan nya, natuto siyang maging independent. He will do anything to survive. Alam kasi nya na at the age of 18, they will no longer under the management of the Foster care. Lahat din ginawa nya to be accepted by people. Pero... he still carries the burden caused by her mother.. Takot pa rin xa na baka dumating ung time na babawiin xa ng mom nya, because he knows "The Mother" always win!! This is his struggle to live in the world accepted by people.
Book 3 : A Man Named Dave
Grabe, sobrang bilib na talaga ako sa taong ito!! After all his struggle to survive, he fulfills his lifelong dream, to be part of U.S Air force. Iba rin xa sa mga may history of being abused.. ayaw nyang mangyari iyon sa knyang anak, unlike others na iginaganti sa iba ang naranasan nila before. Pero, hindi ko pa rin maunawaan kung bakit ginawa iyon sa knya ng mom nya,, na-explain na partially with this book when Dave finally got courage to talk with her mom after so many years. For me, hindi pa rin valid ang reason ng mom nya,.. hindi ko rin masisi si Dave kng bakit hindi nya kaagad napatawad ang mom nya... Marami pa rin siyang na-experience na failure during his adulthood pero hindi siya sumuko.. He is also a volunteer na tumutulong sa mga batang tulad niya na na-abused din ng mga magulang. He serves as an inspiration to all Americans.
Because of his service to the US Air Force and a volunteer speaker for abused child, he was awarded as one of the Top 10 Outstanding Young American. Aside from this, after many years of service, he was also awarded as Outstanding Young Persons of the World. He was also one of the torch bearer in the Centennial Olympics. Galing sobra!!! IDOL!!! He was also a model father for his son Stephen,.. any child will wish to have a dad like him. He is truly a great person inspiring many people's lives...
Super late post na ito,...
February 25, Last Day @ Baguio
It's my birthday... Gumising kami ni Nheo ng maaga para makapunta pa kami sa Strawberry Farm at makabili ng pasalubong. Kelangan namin magmadali dahil 11 am ang schedule ng alis namin...
Sa La Trinidad pa yung farm, sabi nung taxi driver, malayo daw talaga ung place na un!! Grabe sobrang layo nga!! kawindang!! Pero sulit naman pagdating dun... maganda talaga yung place.. Yun lang hindi kami nakapitas ng strawberries.. kasi lahat ng nadadaanan namin sobrang maliit pa at hindi nmin alam kng ano ang hinog at hindi... Sobrang init na rin, dahil sa aming last day.. tumirik ang araw.. walang uLan!! Bumili nalang kami ni nHeo ng strawberry dun sa nagtitinda sa gate papasok ng farm.. heheheh :D
Nakapamili na rn kami dun ng pasalubong.. hindi na namin kinailangang pumunta ng Baguio Market.. at tutal same price lang din naman ung mga paninda.. Almost 9:50 na nung makaalis kami ng farm.. Kelangan nasa apartelle na namin kami ng mga 10:30.. So I thought sakto lang ung alis namin.. At hanggang ngaun ba naman minamalas pa rin kami.. sobrang traffic pabalik sa La Trinidad!! Ano ba naman 2!!! Buti nalang napakiusapan ang driver ng taxi na humanap ng ibang daan.. kaso sabi nya mapapalayo talaga kami dun sa dadaanan pero at least walang traffic!! Sige nalang, makarating lang sa tamang oras!!
Ang layo nga ng inikutan pero at least nagkaroon kami ng Road Tour sa Tam-Auan.. Maganda daw dun sobra, kng hindi nga lang gahol sa oras pupunta dapat talaga kami ni Nheo dun!
Ang galing, matapos ang paikot-ikot naming tour, paglabas ng masukal na daan, Session Road na.. !!! Nagwithdraw pa si Nheo, kaya hinintay pa namin xa.. tapos pagdating sa apartelle, 10 mins to go before 11. Sobrang nagmdali kami kasi d pa kami tapos magayos ng gamit!!!
Hala bitbit nalang kami ng gamit kahit san-san na nakapasak ung mga gamit naming hindi naligpit... Kelangan namin mahabol ung 11 am. Sobrang madali na kami., Dumating kami ng Bus Station ng 11:05. Akala namin late na kami, kaya super taranta kami.. Pero ayun, as usual delayed na naman ang mga alis ng bus sa Victory Liner. Nakabalik pa nga si nHeo sa apartelle para maligo e!! Nakapagpicture taking pa!!
Pero kinakabahan ako habang wala xa.. baka kasi dumating ung bus namin.. pano na ko?? Kelangan ko pa naman makauwi today sa bahay para xmpre makasama ko rin family ko sa birthday ko.. hhuhuhuh :((
Dumating sa tamang oras si Nheo, d pa dumarating bus namin.. Kaso nung dumating na ung bus.. hindi pa xa bumabalik, bumili kasi xa ng lunch namin.. Haaaayyy life, nataranta na naman ako at kinabahan. iniwan ko dun sa matanda ung gamit namin.. Thanks God hindi nawala ung mga gamit!!
At ayun.. ang tagal sobra ng biyahe.. 2wing stop over, bumababa kami.. or nagpipicture sa bus, minsan kahit umaandar ung bus picture pa rin heheheh :D
walang magawa!!! kawawang shades napagtripan ko!!!